Fakülte perspektifinden bir inceleme: Profesör James Mitchell
James Mitchell, Profesör ve Mimari ve Çevre Mühendisliği Programı Direktörü, Drexel Üniversitesi, Pennsylvania, ABD.
Birçoğumuz iş ortamımızda birçok şeyin değiştiğini, değişmekte olduğunu ve değişmeye devam edeceğini biliyoruz. Yaşı çok geçkin olmayanlar bile çocukken var olmayan Google aramalar; paylaşılan belgeler, analitik araçlar, benzetimler, videolar ve cep telefonu gibi araçlara bağlı. Bu değişikliklerin kime, neye ve nasıl öğrettiğimize yansıması gerektiğinden şüphe duyuyoruz. Dr. Tony Bates’in Dijital Çağda Öğretim‘i bu yeni kıtayı kefşetmek isteyenler için bir kılavuzdur. Belki de yüzyıl içinde, Avrupalıların hiç ziyaret etmedikleri Amerika hakkındaki görüşlerini okurken attığımız geçmişe dönük kahkahaların aynısı olacaktır. Bates’ten daha iyi bir rehber hayal etmek zor.
Yazar güvenilir mi? Ne söylediğini kontrol edebilir misin? Düşüncelerini organize bir şekilde sunuyor mu? Konu hakkında tecrübeli mi? Teoride savunduklarını pratiğe döküyor mu? Bu “kitap” savunduğu değişim yaklaşımını örnekliyor mu? Tüm bu soruların cevabı “evet”. Bazı muhteşem “hayır” görüşler vardır. Teknoloji tüm sorunları çözmeyecek. Eleştirel düşünme terk edilmemelidir.
İlk olarak Dr. Bates güvenilir mi? Ondan daha tecrübeli birini hayal etmek zor. İlkokulda öğretmenlik yapmak, İngiltere’deki Açık Üniversite’nin kurulmasına yardımcı olmak, çevrim içi ve harmanlanmış dersler tasarlayıp öğretmek ve bu konuda dünya çapında danışılmak gibi unsurları barındıran dolu dolu elli yıllık bir kariyere sahip. Ayrıca çokça akademik makale ve kitap yazmıştır. Görevlerini yerine getirdi.
Ne söylediğini kontrol edebilir misin? Evet. Mümkün olan her yerde bu kitap, kaynağı kontrol etmeyi kolaylaştırmak için aktif bağlantıları olan kaynakları gösterir. Baştan başa tutarlı ve bütünseldir.
Materyal organize bir şekilde sunuluyor mu? Evet. İçindekiler bölümüne göz atınca değişimin sorusunu ortaya koymakla başlayıp bilginin doğasını inceleyerek, öğretimin hem yüz yüze hem de çevrim içi olarak sunulma yollarına değinip medya türleri arasındaki farklılıkların detaylı olarak değerlendirilmesine yer verdiğini ve son olarak çeşitli yaklaşımları seçme, değerlendirme ve destekleme yöntemleri ile kapanışı yaptığını görüyoruz. Menzili, okuyucunun hem doğrusal şekilde hareket etmesini hem de özel bir ilgi alanına hızlı bir şekilde atlamasını sağlayacak şekilde kapsamıştır.
Bu belge geleneksel bir kitabın ötesine mi geçiyor? Bates, teoride savunduğunu pratiğe döküyor mu? Evet. (TOC) İçindekiler bölümü daha çok geleneksel bir kitap gibi okunsa da Bates çevrim içi tecrübelerinin faydalarından yararlanmıştır. İçindekiler bölümü her zaman aktif bağlantıları olan bir kenar çubuğunda bulunur. Tony kendi sesini ses dosyalarına eklemiştir. Videolar amacına uygun olarak kullanılmıştır. Referanslara mümkün olan her yerde bağlantı eklenmiştir. Önemli olan diğer bir husus ise kitabın yaşayan bir belge olmasıdır. Bir blog aracılığıyla çevrim içi olarak hazırlandı ve okuyucular cevap vererek kitabı geliştirmek için davet edildiler (gözden geçirenlerde bu şekilde kitabın düzenlenmesine dâhil oldu). Kitap Creative Commons lisansı altında sunulmuştur böylece herkes kabul edilebilir niteliklerle parçalarından yararlanabilir. Ayrıca, çevrim içi versiyon gelişime açık bir şekilde yapılandırılmıştır.
Teknoloji tüm sorulara cevap veriyor mu? Dr. Bates’in uzun süredir deneyimlediği ve güçlü İngiliz temellerinin geliştirdiği yaklaşımın eğitim geleneğinin yanı sıra öğretmenin bilgi kuramı yaklaşımının önemini kabul etmesinde faydalı olduğu görülmektedir. Kitabın gösterdiği gibi akademik söylemin soyutlamaları ile temsil edilen etraflıca düşünmeye (second order thinking) değer verir. Davranışçıların boş levhalarına (tabula rasa) olan inancın, bir yapılandırmacı veya bağdaştırıcının eğitimde neyin önemli olduğuna dair görüşünden çok farklı bir anlayış üreteceğinin farkındadır. Bu farklılıkları ele alır ve bunları şu anda mevcut olan birçok medyanın ayrıntılı tartışmalarına dâhil etmek için büyük çaba harcar. Bates ondan bahsetmese de onun bu gözden geçiricinin en sevdiği öğretim referansı, bilgisayar teknolojisi karmaşık meselelerinden önce iyi yazılmış, Gilbert Highet’in Öğretme Sanatı‘na (1950) çok sempati duyacağından şüpheleniyorum.
Dâhil Edilmeyen Önemli Konular Var mı? Evet, şaşırtıcı değil. İlk olarak öğrenci bireysel olarak nasıl öğrenir, öğrenciyi ne güdüler, onu ne aşağı çeker, belirli bir yaklaşıma hazır olduğu nasıl belirlenir ve aynı hedeflere yaklaşmanın farklı yolları hakkında yapılan nitelikli araştırmalara gösterilen önem nispeten azdır. Şüphesiz sunduğu birçok medya, her öğrencinin gereksinimlerini karşılayacak araçlardır, ancak Bates’ in odak noktası, öğrencilerin ihtiyaçlarından ziyade, bilgiyi aktaran araçlardır. Peki bu kötü birşey mi? Elbette hayır. Eğer öğrencinin ihtiyaçlarını da eksenine alsaydı bu belge uzadıkça uzardı. Öğrenme Nasıl Gerçekleşir? (Ambrose, Bridges, DiPietro, Lovett, Norman 2010) Dijital Çağda Öğretim’e fevkalade bir rehberdir.
Benzer şekilde, mevcut kurumların yeni eğitim biçimlerini tam olarak benimseyecek ve bu doğrultuda hareket etmelerini sağlayacak yönde nasıl değişecekleri de asgari düzeyde ele alınmaktadır. Bu belgenin izleyici kitlesi, ekonomik gücü olan kişi değil her bir hoca veya lisansüstü öğrencidir. Kuşkusuz bu bilinçli bir karardı çünkü Dr. Bates, uzun yıllar akademik karar vericilerle birlikte çalıştı. O, burada gelecek neslin muhtemel karar vericisi olacağı umuduyla günümüz bireylerini güçlendirmeye çalışmaktadır.
Bunu okumalı mısınız ve bundan zevk alacak mısınız sorusuna gelirsek; Bay Ford, Model-T’yi tanıtırken şık broşlar yapmak için bir rahatsızlık duyuyorsanız kesinlikle evet. En önemlisi, Dr. Bates’in düşüncesi gerçekçi, iyi organize edilmiş ve kapsayıcı bir düşüncedir. Uslübu net, referansları yeterli ve örneklendirmeleri çeşitlidir. Emekleriniz karşılığını bulacaktır.
Alınma tarihi: 7 Haziran 2015
